مدح و ولادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
وقتی قدم به خاک زدی خاک جان گرفت آئیـنـه‌ای ز نـور تو هـفت آسمان گرفت چشمت که باز شد به خدا جز خـدا ندید هفت آسمان ز نور تو رنگین کمان گرفت گـلـزار وحی با تـو نه تـنهـا بهـشت شد عـطـر بـهـشت از تو تـمام جهان گرفت کـعـبـه ز یـمـن آمدنت غـرق شـور شـد بطحا ز شوق، رونق بـاغ جـنان گرفت زیــبـاتـریـن پــدیـدۀ تــاریـخ شـد پــدپـد وقـتی رسول نـور، تورا درمیان گرفت یک فاطمه به خلقت خود داشت کردگار او را ز حق، خدیجه کنون ارمغان گرفت بـانـوی بـانـوان بـهــشـتی تـو و، ز تـو مریـم نـشان خـدمـت این آسـتـان گرفت حوّا به به پاس دیدن رخسارت از بهشت در دست خویش دسته گل ارغوان گرفت جبریل آن پـرسـتوی قـدسی، به پاس تو بر بـام بـوسـتـان نـبـوّت مـکـان گـرفـت فـضّـه ز فـیـض خدمت این آستان نـور از ابر رحـمت تو به سر، سایـبان گرفت با دیدن جـلال تو هـرگز عـجـیب نیست انگشت حیرتی که فلک در دهان گرفت قـرآن کـتاب نـور خـدا در مدیـح توست باید تو را ز مصحف قـرآن نشان گرفت از سـیـر زنـدگـانـی غــرق شـکــوه تـو درس وفا وعشق و فضیلت توان گرفت ای آفـتـاب عـصـمت کـبـرای حـق، دلـم در ســایـۀ مـحـبـت تـو آشــیـان گـرفـت چون خط نـور می‌گـذرد از پُـل صراط هرکس که از ولای تو خـط امان گرفت هر دل که شـمـع محـفـل زهـرا وآل شد پـروانـۀ بـهـشـت ازاین خـانـدان گـرفت دیگرچه می‌توان به مدیحت نوشت وگفت وقتی قـلـم ز دست فـتـاد و زبـان گرفت امشب شبی خوش است «وفایی»که می‌توان حاجـات خویش را ز امـام زمان گرفت |